Om volslagen onduidelijke redenen je account verliezen op Instagram en Facebook. Het overkwam niet zomaar iemand, maar voormalig journalist en huidig venture capitalist bij Google Ventures MG Siegler. Alleen doordat hij veel mensen kent op het ‘hoogste niveau’ bij Meta, kreeg hij zijn accounts terug. Maar wat als je niet het mobiele nummer hebt van Mark Zuckerberg?
RWA staat voor Real World Asset. Waar veel aandacht werd besteed aan virtuele producten en diensten in de Metaverse, is er nu juist grote belangstelling voor het ‘tokenizen‘, het vermunten, van waardevolle elementen uit de echte wereld.
De PR-manager van één van China’s grootste techbedrijven ging er prat op zo hard te werken, dat ze niet wist in welke klas haar jongste zoon zat en de verjaardag vergat van haar oudste zoon. Het leidde tot haar ontslag.
Laten we de Chinese norm van 996 (werkdagen van 9 tot 21 uur, zes dagen per week) niet overnemen. Dus luidt vandaag mijn oproep: meld je aan voor het webinar van Tracer, Justice For Joost en heb vooral een hele fijne Moederdag!
Elon Musk levert in z’n eentje elke week genoeg interessant materiaal voor een eigen nieuwsbrief, maar afgelopen week was het bijna met geen pen te beschrijven. Toch doe ik een poging.
Tesla troubles
Het aandeel daalde opnieuw en is nu bijna een derde minder waard dan op 1 januari, terwijl ter vergelijking de S&P 500 dit jaar al tien procent steeg. Ruim achthonderd milieu-activisten protesteerden in Berlijn tegen de uitbreiding van de Tesla-fabriek en het mijnen van lithium in Zuid-Amerika. Het is onduidelijk of de milieu-activisten de ironie zien van het protesteren tegen een fabrikant van elektrische auto’s, tenzij ze de elektrische bakfiets als voertuig van de toekomst zien.
Tesla-concurrent Waymo, eigendom van Google-moeder Alphabet, zegt dat het bedrijf nu vijftigduizend betaalde ritten per week uitvoert als robotaxi in Phoenix, San Francisco en Los Angeles. Als deze ontwikkeling doorzet wordt het een interessante rekensom wanneer het goedkoper wordt om een robotaxi te nemen, in plaats van de eigen auto.
Met name als de Chinese fabrikanten van elektrische auto’s zo succesvol worden als op dit moment het geval lijkt. Zeekr ging succesvol naar de beurs in New York met een stijging van liefst 35% op de eerste dag, Nio komt met een goedkope concurrent van de Tesla Y en BYD levert accu’s voor een nieuw merk genaamd Onvo.
Zodra de Chinese automakers goede zelfrijdende auto’s weten te ontwikkelen gaat het openbaar vervoer wereldwijd een geheel nieuwe fase in, alleen al op basis van lagere kosten dan het traditionele OV. Stel je voor: het betekent het einde van de bushalte, in plaats daarvan stopt altijd een zelfrijdende auto op afroep voor je deur en je stapt lekker achterin.
Musk scherp over AI
Musk was op de Milken-conferentie messcherp over AI. Hij onderstreepte dat generatieve AI, zoals we nu kennen van OpenAI, Google Gemini en Anthropic, erg veel beperkingen kent omdat het altijd vooraf getrainde taalmodellen zijn. Feitelijk zei Musk dat de huidige LLM’s moeten worden gezien als hele slimme deelnemers bij een pubquiz.
Het lollige aan deze observatie van Musk is dat hij vorige week nog miljarden ophaalde voor zijn eigen AI-bedrijf, X.ai, dat inmiddels wordt gewaardeerd op achttien miljard dollar – dat is twee miljard meer dan vorige week en vier miljard meer dan medio april.
Australië versus Musk
“Elon Musk is een arrogante miljardair die denkt dat hij boven de wet staat“, aldusde Australische premier Anthony Albanese. De mannen zijn verwikkeld in een conflict over de bevoegdheid van een land om de verwijdering van inhoud op sociale media te eisen. Musk weigert beelden van X te halen waarop is te zien dat een bisschop wordt neergestoken door een zestienjarige jongen. Musk wil de beelden uitsluitend in Australië verwijderen, maar vindt dat het land niets te zeggen heeft over de vertoning in andere landen. Daar zal hij juridisch gelijk in kunnen hebben, maar smaakvol is het niet.
Starlink heeft last van storm
Je zou bijna vergeten dat Musk ook nog eigenaar is van Starlink, het bedrijf dat zestig procent bezit van de naar schatting vijfenzeventighonderd satellieten die rond de aarde cirkelen. Door een geomagnetische storm, de grootste sinds 2003, ondervindt Starlink technische problemen. Musk maakt zich nog geen zorgen en blikt alweer optimistisch vooruit naar de volgende lancering van SpaceX. Elon Musk heeft nooit een week met alleen goed nieuws of alleen slecht nieuws. Daarvoor doet hij teveel.
Er is één plek waar ze dit weekend blij zijn met alle publiciteit rond Joost Klein en het Songfestival en dat is bij Apple. Het is goede afleiding voor de media en de creatieve wereld na de ophef over de mysterieus slechte commercial die Apple afgelopen week presenteerde. Wat is de reden dat een oompa loompa los ging op Apple CEO Tim Cook?
Hugh Grant: ‘De vernietiging van de menselijke ervaring. Met dank aan Silicon Valley.’ Beeld gemaakt met Midjourney.
In de commercial, getiteld Crush, wordt vrijwel elke uiting van menselijke creativiteit verbrijzeld door een enorme bankschroef tot er een iPad Pro overblijft die de slachting heeft overleefd. Een inhoudelijk ridicuul idee en ook nog eens een vrijwel exacte kopie van een commercial uit 2008 voor een mobiele telefoon van LG. Apple dat LG imiteert, het bedrijf dat eigenlijk ‘Lucky Goldstar’ heet. Het kan verkeren.
In de VS wordt Apple sinds de presentatie dinsdag dagelijks gekielhaald in vooraanstaande publicaties als AdAge en Variety, maar ook de doorgaans voorzichtige BBC citeerde gretig acteur Hugh Grant, die op X reageerde op Apple CEO Tim Cook: ‘De vernietiging van de menselijke ervaring. Met dank aan Silicon Valley.’ Een korte bloemlezing van andere koppen:
Afrojack meldde het ‘misschien niet zo’n goede campagne’ te vinden. Als de man, die een nieuwe Ferrari na een uur in de vangrail parkeerde en een dochter genaamd Vegas verwekte bij Amanda uit de Gouden Kooi, zich zorgen maakt over je merk, dan mogen we spreken van een crisissituatie.
Apple heeft inmiddels bekend gemaakt de commercial niet meer uit te zenden en zelfs excuses aangeboden. Er zal vast ooit een onthullende reportage verschijnen over hoe het zo fout kon gaan bij het bedrijf achter de meest legendarische tv-commercial aller tijden, 1984, de Superbowl-commercial voor de Macintosh.
Het is inmiddels dertien jaar geleden sinds Steve Jobs ging hemelen en het is goedkoop om bij elk foutje van Apple te roepen dat dit onder zijn leiding nooit was gebeurd. Maar het is interessant om opnieuw te kijken naar deze interne presentatie die Jobs in 1997 hield vlak na zijn terugkeer bij Apple. Bij de introductie van de campagne rond de nieuwe slogan ‘Think Different‘, die grammaticaal zelfs onjuist was, zei Jobs tegen de aanwezige Apple-medewerkers:
“Voor mij draait marketing om waarden. De wereld is erg ingewikkeld. Het is een lawaaierige wereld. We krijgen niet veel kansen om ervoor te zorgen dat mensen ons onthouden. Geen enkel bedrijf krijgt die kans. Daarom moeten we heel duidelijk zijn over wat we willen dat ze over ons weten.”
Wat los van de inhoud indruk maakt is dat Jobs in de hele presentatie, die een kwartier duurt, nergens iets voorleest, naar een scherm kijkt of spiekbriefjes gebruikt; de man leeft deze tekst, hij meent het. Alleen daarom kan hij het zo helder overbrengen.
Apple was: help anders denkenden
De kern van de mislukking van de Crush-commercial zit in het feit dat de makers de waarden van Apple lijken te zijn vergeten. Apple stond in de jaren tachtig voor de slogan ‘the power to be your best.‘ Apple wilde het gereedschap leveren waarmee mensen het beste uit zichzelf konden halen. In 1997 werd het dus ‘think different‘, een ode aan mensen die anders denken en hun dromen volgen.
In Crush worden iconische symbolen van creativiteit letterlijk platgewalst om een nieuwe iPad te introduceren, in een tragische ongewilde metafoor voor de huidige identiteitscrisis van Apple. De onhandige poging om technologische vooruitgang gelijk te stellen met de totale vernietiging van artistieke expressie, onderstreept hoe ver Apple van de oorspronkelijke missie is afgedwaald.
In plaats van revolutionaire producten te onthullen, richt Apple zich nu op het licenseren van technologieën zoals ChatGPT van OpenAI. Dit soort samenwerkingen illustreren de verschuiving van innovatief leiderschap naar vertrouwen op externe bronnen voor innovatie. Het gebrek aan aansprekende nieuwe producten is de reden achter de gestaag dalende omzet. De Apple Vision Pro is prachtig, maar qua omzet een druppel op een gloeiende plaat.
Het is hoog tijd dat Apple zich de tekst herinnert uit de eigen Think Different tv-commercial:
“Because the people who are crazy enough to think they can change the world, are the ones who do.”
Webinar over Tracer op 22 en 23 mei
Over het soort optimisten gesproken dat denkt de wereld te kunnen verbeteren: ik heb veel vragen gekregen over het blockchainproject Tracer en hoe je kunt participeren in de opkomende gigaton-industrie van CO2 verwijdering, waarover ik vorige week schreef.
Ik deel de verwondering van veel lezers over de ronduit gigantische verwachtingen die bedrijven als McKinsey, Morgan Stanley en Boston Consulting Group in hun rapporten uitspreken over de enorme markt van koolstofverwijdering.
Het team van Tracer is daarom zo vriendelijk om volgende week, speciaal voor de lezers van deze nieuwsbrief, een webinar te geven over de laatste ontwikkelingen op het gebied van koolstofverwijdering, de manier waarop blockchain daarin een rol speelt en hoe jij dit initiatief kunt ondersteunen. Het webinar wordt op 22 mei gegeven in het Nederlands en op 23 mei in het Engels. Aanmelden voor het uiteraard gratis webinar kan hier.
Op 22 mei praat ik met Gert-Jan Lasterie, Chief Business Officer van Tracer. Hij begon tijdens zijn studie bedrijfskunde het weblog Flabber, dat uitgroeide tot een site met miljoenen bezoekers per maand, mede door succesvolle series als New Kids en Buitenbeeld. Lasterie verkocht Flabber aan het Amerikaanse mediaconcern Vice, waarna hij bij Coolblue de social media leidde met de mooie zelfgekozen titel ‘praatjesbaas’ en bij Telegraaf/Mediahuis diverse managementfuncties vervulde.
Daarnaast schreef Lasterie het boek ‘Bitcoin en andere cryptovaluta’, wat geldt als het Nederlandse standaardwerk over cryptobeleggen. Al is het alleen al door de geinige ondertitel: ‘Hoe je dacht te laat in crypto te stappen maar succesvoller werd dan mensen die dit boek niet lazen.’
Op 23 mei, in het Engelstalige webinar, schuift Chief Technology Officer van Tracer Philippe Tarbouriech aan. Tarbouriech vervulde technische functies bij startups en grote techbedrijven in Europa en de VS, waarbij hij in zijn periode als Technology Fellow bij Electronic Arts (EA) onder meer werkte aan de game-klassieker SimCity. In een transitie van virtuele stedenbouwer naar real life wereldredder, heeft Tarbouriech zich de laatste jaren gericht op blockchain-applicaties zoals het Carrot-smart contract, dat carbon removal tokens creëert en traceert.
Microsoft tekent grootste contract ooit voor CO2-verwijdering
De dag na mijn vorige nieuwsbrief, die vrijwel geheel was gewijd aan de koolstofverwijderings-industrie (hoge woordwaarde bij Scrabble), publiceerde de New York Times een artikel over deze sector met de kop: ‘Komt er een koolstofmarkt? Er wordt enorm veel werk verzet om koolstof uit de atmosfeer te halen, maar wie gaat dat betalen?’
Toeval is logisch, om met Johan Cruijff te spreken, dus het was aardig dat Microsoft en het Zweedse energiebedrijf Stockholm Exergi nog geen dag later een tienjarige afnameovereenkomst aankondigden, waarbij Stockholm Exergi aan Microsoft meer dan drie miljoen ton aan certificaten voor koolstofverwijdering gaat leveren uit de geplande bio-energiecentrale met koolstofafvang en -opslag (BECCS) in Stockholm.
In een poging om in 2030 niet alleen koolstof-neutraal maar zelfs koolstof-negatief te zijn, heeft Microsoft de afgelopen maanden een reeks overeenkomsten voor koolstofverwijdering aangekondigd die een breed scala aan technologieën en benaderingen omvatten, waaronder herbebossing, direct air capture (DAC), verwijdering van koolstof uit de oceaan en projecten op basis van biochar.
Op donderdag maakte Microsoft bekend ook nog eens drie miljoen ton removal credits te kopen in Brazilië, voor een periode van vijftien jaar. Daarmee geeft ‘s werelds meest waardevolle bedrijf een helder antwoord aan de New York Times op de vraag wie gaat betalen voor koolstofverwijdering. Er zijn geen bedragen bekend gemaakt bij beide aankopen, maar ik schat dat Microsoft voor deze zes miljoen ton minimaal drie miljard dollar reserveert; gemiddeld vijfhonderd dollar per removal credit.
Het is opvallend dat terwijl op politiek gebied wereldwijd veel conservatieve partijen aan de macht zijn, die een weinig doortastend beleid voeren op het gebied van klimaat, juist bedrijven het voortouw nemen bij koolstofverwijdering. Het lijkt alsof bedrijven beter begrijpen dat het, om jaarlijks omzet en winst te maken, best handig is als er over dertig jaar nog een leefbare planeet is. Politici bezien de wereld veelal door een bril die maximaal vier jaar ver kijkt: tot de volgende verkiezingen.
De rooskleurige prognoses van McKinsey, BCG en Morgan Stanley zijn uiteraard gebaseerd op informatie die direct uit de directiekamers van hun klanten komt. Meer dan de helft van de CEO’s geven aan dat duurzaamheid nu een hogere prioriteit heeft dan een jaar geleden en dat koolstofverwijdering als de belangrijkste strategische prioriteit geldt op lange termijn, volgens een nieuw onderzoek van EY.
“Musk deelde een diepere visie voor het product, dat hij wil uitbouwen tot een realtime synthesizer van nieuws en reacties op sociale media. Effectief wil hij AI gebruiken om het laatste nieuws en sociale commentaren rond grote verhalen te combineren, de compilatie live te presenteren en je via chat dieper te laten gaan.
“Naarmate er meer informatie beschikbaar komt, zal het nieuwsoverzicht worden bijgewerkt om die informatie op te nemen. Het doel is simpel: maximale accurate en tijdige informatie verstrekken, met vermelding van de meest significante bronnen.”
Ben erg benieuwd hoe nieuws à la Musk eruit gaat zien. Het was niet alleen hosanna voor hem deze week, want de marge van Tesla ligt door alle prijsverlagingen inmiddels op 5%, veel lager dan in de auto-industrie de norm is. Verder werden belangrijke medewerkers ontslagen, waardoor het onrustig blijft rond het bedrijf.
LinkedIn-oprichter Reid Hoffman, ook investeerder in vrijwel elk AI-bedrijf dat succesvol is, maakte een deepfake van zichzelf en de video is zo levensecht dat het eng wordt. Ik was zo gebiologeerd door de techniek, dat ik nauwelijks meekreeg wat de boodschap van Hoffman was.
Microsoft CEO Satya Nadella maakte tijdens een bezoek aan Indonesië bekend liefst 840.000 mensen in het land te zullen trainen in het gebruik van AI en er $1.7 miljard te zullen investeren in cloud-diensten. Bij beide getallen rijst de vraag: hoe kwamen ze op dit getal uit?
Onlangs was Apple CEO Tim Cook ook in Indonesië, waar president Joko Widodo hem probeerde te overtuigen een fabriek neer te zetten, vooralsnog zonder succes. Indonesië zou met een Apple-fabriek kunnen profiteren van de moeizame Amerikaans-Chinese relaties.
Datingapp Bumble werd beroemd omdat mannen moesten wachten tot vrouwen het eerste contact zochten. Gelukkig hielden weinig mannen hun adem in tot ze een keer een berichtje ontvingen. Die beperking op mannelijk initiatief is nu afgeschaft met introductie van een nieuwe functie genaamd “opening moves“. Hiermee kunnen vrouwelijke gebruikers, in de volksmond ook wel bekend als vrouwen, een prompt instellen waarop mannelijke aanbidders kunnen reageren om een gesprek te beginnen.
Donkey Kong op je iPhone of maak je opening moves op Bumble, ik hoop dat ik je iets te doen heb gegeven vandaag.
Hartelijke groet, fijne zondag en tot volgende week!
Magie van Apple: omzet daalt, winstmarge stijgt, aandeel wint
“De rijen bij de flag ship store van Apple in Union Square en andere vestigingen over de hele wereld waren vroeger eindeloos lang, met hordes enthousiaste klanten die dagenlang kampeerden om als een van de eersten de nieuwste producten in handen te krijgen. Tien jaar geleden leek de Apple-hype onstuitbaar toen het bedrijf een gestage stroom hebbedingetjes onthulde.
Vandaag staat Apple echter op een kruispunt. Terwijl het in Cupertino, Californië gevestigde bedrijf worstelt om het enthousiasme van consumenten voor zijn producten van het afgelopen decennium nieuw leven in te blazen, meldde Apple zijn grootste kwartaalomzetdaling in meer dan een jaar.”
Zowel Reuters als de Washington Post wringen zich in bochten om toe te lichten hoe het kan dat het aandeel Apple steeg, nadat bij de kwartaalcijfers werd bekend gemaakt dat de omzet opnieuw was gedaald; met vier procent zelfs ten opzichte van een jaar eerder, tot $90.75 miljard. De nettowinst daalde echter slechts met twee procent, tot $23.64 miljard. Analisten leidden hieruit af dat Apple verhoogde winstgevendheid komt omdat het bedrijf efficiënter is geworden. Toch is de vraag voor Apple: ‘What’s next?’
Crypto krabbelt overeind
In bovenstaande grafiek lijkt Bitcoin te ontbreken, maar de koerswijziging was minder dan een procent en dat is voor het blote oog niet waarneembaar. Ethereum daalde harder, maar over de gehele week bezien zullen crypto-enthousiastelingen verheugd zijn dat Bitcoin weer klom naar boven de $60.000 en Ethereum opkrabbelde tot boven de $3.000.
Sommige technisch analisten zijn ervan overtuigd dat altcoin-seizoen aanstaande is, maar minder optimistische zielen maken zich zorgen over de poging van de Amerikaanse SEC waarin wordt getracht om Ethereum te classificeren als een security, een belegging. Dat is onzin, maar daarover later meer in de podcast, die gepland staat voor lancering in juni.
Mammoth in IJsland: een voorbeeld van direct air capture (DAC) en koolstofopslag
Decarbonisatie, het verwijderen van koolstof, is uitgegroeid tot een kritiek instrument in de strijd tegen klimaatverandering, maar het lijkt ook veelbelovend als middel voor wereldwijde economische versnelling.
Als dat niet klinkt als een zin die ik vlot uit mijn toetsenbord laat rollen, dan klopt dat: het is een citaat uit het uitstekende rapport van McKinsey: ‘Carbon removals: how to scale a new gigaton industry.’ Dit rapport uit december vorig jaar had ik gemist, tot ik afgelopen week deze fascinerende podcast van McKinsey-mensen beluisterde en zocht naar meer informatie.
McKinsey focust op CO2 verwijdering
De altijd kritische McKinseyianen vinden vast dat ik hun onderzoek tekort doe in mijn samenvatting, maar uit hun rapport en de podcast kunnen een paar conclusies worden getrokken:
Koolstofkredieten spelen een cruciale rol bij het behalen van de doelstellingen van het Klimaatakkoord van Parijs (COP21). Koolstofkredieten stellen bedrijven in staat hun uitstoot te compenseren en klimaatneutraliteit te bereiken. Voor elke ton CO2 die een bedrijf reduceert of voorkomt, kan een krediet worden uitgegeven dat verhandeld wordt op de koolstofmarkt. Dit stimuleert innovatie en groene technologieën.
Er is grote twijfel over de kwaliteit van veel van de huidige koolstofkredieten, met name van het type oerbos waarbij credits worden uitgegeven voor het niet omhakken van bomen die er al jarenlang staan.
Op technologie gebaseerde verwijderings-methoden worden steeds belangrijker en zelfs goedkoper, dan natuurlijke oplossingen zoals herbebossing.
De capaciteit voor CO2-verwijdering (CDR genoemd, voor carbon dioxide removal) is nog ver van de benodigde gigaton-schaal om rond 2050 een CO2 neutrale wereld te bereiken.
Er is behoefte aan meer transparantie bij het verifiëren van de echtheid en duur van CO2-verwijdering, het vergroten van de liquiditeit voor efficiëntere handel, en het standaardiseren van kwaliteits- en validatieprocessen over verschillende markten. Het aanpakken van deze problemen zal de integriteit van carbon credits vergroten, scepsis verminderen en de markt vergroten.
McKinsey zou McKinsey niet zijn, als het rapport dat ze produceren niet een gigantische markt zou betreffen: en jawel, volgens de kritische McKinsey-geesten wordt deze CDR markt van technologie die CO2 verwijdert, liefst $1.2 biljoen groot: twaalfduizend miljard. In 2050 weliswaar, maar ik houd ze eraan.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik zo opgetogen ben over het rapport en de podcast van McKinsey, omdat ik een project steun dat precies de geïdentificeerde problemen aanpakt en helpt een markt te ontwikkelen die volgens McKinsey dus tot een nieuwe gigaton-industrie uitgroeit: Tracer.
Tracer is het antwoord op de vraag: hoe schaal je de carbon credit markt van klein, ondoorzichtig en zonder liquiditeit, naar enorm, transparant en liquide? Dat is bijzonder, want tot nu toe zijn de oplossingen namelijk óf liquide óf transparant. Óf efficiënt óf betrouwbaar.
Tracer lost dat op met de elegantie van één smart contract, waarbinnen – dat moet gezegd – wel het maximale wordt gehaald uit wat er momenteel mogelijk is qua smart contracts. Voor de liefhebbers: de “secret sauce” is de combinatie van een fungible en een non-fungible token in hetzelfde smart contract waardoor het mogelijk wordt om kopers één portfolio te bieden met meerdere projecten als bron van de koolstofkredieten.
Vergelijk het met een ‘mandje’ aandelen bij fondsbeleggers. Op die manier carbon credits kopen van verschillende bronnen was tot dusver niet mogelijk, wat deze markt een hel maakte voor bedrijven die grote hoeveelheden credits inkopen.
Persistentie is de sleutel
Zo verzuchtte vorige week tijdens de GenZero Summit in Singapore de Chief Impact Officer van Salesforce, Suzanne DiBianca, dat ze bij aankoop van carbon credits voor miljoenen dollars als documentatie ‘een paar PDF-jes en met wat geluk nog een Excel-spreadsheet’ ontvangt. Alsof het 1998 is, maar dan in een miljardenmarkt!
Het bijzondere aan Tracer vind ik dat het grote kopers zoals Salesforce een oplossing biedt die juist wel de gevraagde volledige transparantie levert, door middel van een beoordelingsmodel gebaseerd op ‘persistentie‘; daarmee wordt gedoeld op de duur van de verwijdering van de koolstof. Door die persistentie als belangrijkste factor te kiezen – want sommige projecten zorgen voor verwijdering van honderd jaar en anderen van tienduizend jaar – wordt er ook gelijk voor gezorgd dat grote hoeveelheden CO2-verwijderingscredits makkelijk vergelijkbaar en dus verhandelbaar zijn.
Combineer dat met een makkelijk te begrijpen business model om het ecosysteem uit te bouwen (een percentage van het aantal gecreëerde carbon removal credits bij gebruik van het smart contract) en houders van de TRCR governance-token te belonen voor hun bijdragen, en je hebt een propositie waar ik wel van opknap.
Mij wel bellen
Ik deel dit niet alleen omdat het zelden voorkomt dat ik het zo hartgrondig eens ben met de McKinsey-mensen, die vaak enorm uitblinken in achteraf de toekomst goed voorspellen. Ik bedoel: zoek maar een McKinsey rapport uit pakweg 1994 waarin de doorbraak van het internet wordt voorspeld… precies. Maar ik dwaal af.
Want ik deel deze informatie vandaag omdat Tracer de mogelijkheid biedt om voor 31 mei tegen een early movers-fee mee te doen, dat is blijkbaar blockchain speak voor ‘zacht-prijsje-als-je-snel-bent-vriend’, voordat de public sale deze zomer start.
De eerste informatie over hoe je kunt mee doen met Tracer staat hier in het Nederlands en hier in het Engels. Ik ken het internationale team, dat onder aanvoering staat van Chief Business Officer Gert-Jan Lasterie (Flabber, Coolblue, Mediahuis en auteur van dit standaardwerk over cryptovaluta) en verder bestaat uit specialisten uit de VS, Frankrijk, Singapore en Taiwan.
Schroom niet om contact met mij op te nemen, want al ben ik geen expert in deze materie, ik licht graag toe waarom ik Tracer zo fanatiek ondersteun en mensen uitnodig hetzelfde te doen.
Hoe conservatieve beleggers denken dat investeringen in klimaattechnologie eruitzien.
Elon Musk beleefde een fantastische week en Mark Zuckerberg zag tweehonderd miljard beurswaarde verdampen, omdat aandeelhouders twijfelen over zijn miljardeninvesteringen in AI. De kosten zijn hoog en de mogelijke opbrengsten nog volstrekt onduidelijk aangezien Meta AI, aangedreven door hun nieuwste taalmodel Llama 3, gratis en open source wordt aangeboden.
Het sentiment dat de opbrengsten onduidelijk zijn was ook vaak te horen over investeringen in climate tech, maar toch investeren ‘s werelds grootste investeerder BlackRock en het Singaporese staatsfonds Temasek fors in deze cruciale sector via een nieuw fonds: Decarbonization Partners.
Wie overweegt om ook in de snel ontwikkelende sector van climate tech en decarbonisering te investeren, ontmoet ik in mei graag wanneer ik in Nederland en Singapore ben. Maar eerst: de verrassende week van Elon Musk en Mark Zuckerberg.
Na 52 edities is het zo ver: Tesla is het best scorende aandeel van de week. Hoe dan?
Musk wint ondanks lijm aan gaspedaal
Het was, zoals vaker in de tech-sector, deze week een verhaal van twee uitersten: Tesla steeg enorm, terwijl Meta juist kelderde. Dit is vooral opvallend omdat het aandeel Tesla na een hoogste prijs ooit van 409 dollar was afgegleden naar 138 dollar, terwijl Meta het laatste jaar juist één van de grootste stijgers was op de beurs. Wat is er gebeurd?
“We hebben ons toekomstige voertuigaanbod bijgewerkt om de lancering van nieuwe modellen te versnellen, voorafgaand aan de eerder gecommuniceerde start van de productie in de tweede helft van 2025.”
Ofwel: Tesla’s langverwachte Model 2, de goedkoopste Tesla ooit, wat de Golf van Tesla moet worden, komt eerder op de markt dan verwacht. Prompt steeg het aandeel TSLA met 12%.
Intussen had de beoogde tegenstander van Musk in een kooigevecht tussen wat de twee bleekste vechters in de geschiedenis van de vechtsport zouden zijn geweest, Mark Zuckerberg van Meta, zo’n moment waarop je zelfvertrouwen je verstand overstemt.
Zuckerberg gestraft voor eerlijkheid
Tijdens de presentatie van de kwartaalcijfers van Meta liet Zuckerberg zich ontvallen dat het ‘een aantal jaren’ zal duren voor de investeringen in AI zich zullen vertalen in winst. Zuckerberg voegde er nog naar waarheid aan toe dat wanneer Meta een omzetmodel heeft gevonden, het erg goed is in het monetarisen daarvan.
Alleen hoorde niemand dat meer, ongeveer zoals wanneer op een feest de drank en de hapjes op zijn en vervolgens ook nog de geluidsinstallatie uitvalt, maar de gastheer monter oppert dat we met z’n allen best wat psalmen kunnen aanheffen. Gevolg: een instorting van het aandeel Meta met 16% en een verlies van tweehonderd miljard dollar in beurswaarde.
Meta verloor sinds 2020 via de Reality Labs afdeling liefst vijfenveertig miljard dollar op investeringen in slimme brillen en nog niet bestaande Metaverse-handel. Geen aandeelhouder zit erop te wachten dat Zuckerberg dat soort bedragen gaat verliezen op zijn investeringen in AI, terwijl de ordinaire advertentiehandel intussen fantastisch draait: vooral doordat de Chinese discounters Temu en Shein voor miljarden via Facebook en Instagram adverteren, steeg de advertentie-omzet in het eerste kwartaal met 27% naar ruim 35 miljard dollar.
Aandeelhouders denken aan vandaag, investeerders aan morgen
Aandeelhouders willen liever dividend pakken dan investeren. Google-eigenaar Alphabet werd deze week twee biljoen dollar (tweeduizend miljard) waard nadat het aankondigde twintig cent per aandeel dividend uit te keren en voor zeventig miljard dollar eigen aandelen in te kopen. Alphabet is daarmee na Microsoft, Apple en Nvidia het op drie na meest waardevolle bedrijf ter wereld.
Daarmee werd voorbij gegaan aan het feit dat de omzetgroei van Google, net zoals Microsoft dat uitmuntende kwartaalcijfers presenteerde, ook werd veroorzaakt door forse groei (dertig procent) van de cloud-diensten, waar AI een grote rol in speelde.
Toch zou Google, net als alle andere techbedrijven, meer moeten worden gewaardeerd op lange termijnvisie en het daarbij maken van de juiste keuzes. Cloud-diensten zijn met negen miljard omzet bijna zeven keer zo klein als de advertentie-omzet (62 miljard), omdat te lang te weinig werd gefocust op cloud-diensten en AI. Sindsdien verkeert Google in een inhaalslag.
Elon Musk wordt vaak geridiculiseerd, soms terecht, maar wie iets langer kijkt naar zijn activiteiten ziet dat hij zeldzaam goed is in het analyseren van de juiste markt en het correct positioneren daarin van zijn eigen bedrijven.
Het is geen toeval dat Musk, ondanks de late start en dominatie van OpenAI met ChatGPT en de enorme concurrentie van Google met Gemini, er in slaagt om zes miljard dollar op te halen van investeerders voor zijn AI-bedrijf xAI. Vorig weekend zou dat nog drie miljard dollar zijn op een waardering van 15 miljard dollar, maar toen ontvingen potentiële investeerders een email met deze strekking:
“Het is nu 6 miljard op een waardering van 18 miljard, en zeur niet want er staan genoeg anderen te springen.”
Dat is een tekst die ik ook graag eens wil rondsturen, alleen dan met een gezellige smiley erachter.
De pitch van Elon Musk voor xAI komt erop neer dat de ambitie van het bedrijf is om de digitale en fysieke wereld met elkaar te verbinden. Musk wil dit doen door trainingsdata voor Grok, het eerste product van xAI, uit elk van zijn bedrijven te halen, waaronder X (voorheen Twitter), Tesla, SpaceX, zijn tunnelbedrijf Boring Company en Neuralink, dat computerinterfaces ontwikkelt die in de menselijke hersenen geïmplanteerd kunnen worden. Het is een wereldbeeld dat veel weerstand zal oproepen, maar het getuigt in elk geval van een lange termijnvisie.
BlackRock en Temasek halen 1.4 miljard dollar op voor climate tech
Om de grootste uitdaging in de wereld, klimaatverandering, tegen te gaan, is eveneens een lange termijnvisie vereist in combinatie met de bereidheid miljarden te investeren. ‘s Werelds grootste investeringsmaatschappij BlackRock en het Singaporese staatsfonds Temasek hebben daarom 1.4 miljard dollar opgehaald om te investeren in technologieën die emissies verminderen.
Het is voorspelbaar dat de Wall Street Journal, veel gelezen door Republikeinse ‘ho-hee-mijn-tijd-zal-het-wel-duren’-beleggers, het niet heeft over investeringen maar over ‘wagers’: inzetten. Een term die in een casino wordt gebruikt bij fiches inzetten op rood of zwart.
Greenhushing even erg als greenwashing
In de wetenschap dat de kapitaalmarkt met argusogen kijkt naar de resultaten van risicovolle investeringen in onbewezen projecten, waardoor steeds meer bedrijven zich eerder schuldig maken aan greenhushing dan aan greenwashing, spoedt Decarbonization Partners zich om te zeggen dat het alleen investeert in “een laat stadium, in bewezen decarbonisatietechnologieën.”
Het is jammer dat investeren in starters wordt vermeden, omdat er veel behoefte is aan kapitaal voor startende, onbewezen bedrijven; hoe komen er anders immers ooit bedrijven in het stadium zich te hebben bewezen? Het is een beetje alsof je als ouder zegt dat je van je kinderen houdt zodra ze goed kunnen lopen; maar hoe ze leren lopen, dat zoeken die koters zelf maar uit.
In totaal hebben meer dan dertig institutionele beleggers uit achttien landen geïnvesteerd in het fonds, waaronder pensioenfondsen, staatsinvesteringsfondsen en family offices, waardoor het met 1.4 miljard dollar zelfs vierhonderd miljoen dollar meer heeft opgehaald dan beoogd.
Er is al geïnvesteerd in zeven bedrijven die verschillende innovatieve decarbonisatietechnologieën ontwikkelen, waaronder producent van koolstofarme waterstof Monolith waarover ik vorige week schreef, het biotechnologiebedrijf MycoWorks en producent van elektrisch batterijmateriaal Group14. Dit zijn ontwikkelingen die hoopvol stemmen.
Carbon credit beurs in… Saudi Arabië
Ander hoopvol nieuws dat in al het beursgeweld is ondergesneeuwd, een zeldzaam woord in verband met Saudi Arabië, is dat de grootste oliestaat ter wereld eind dit jaar een beurs voor carbon credithandel opent in samenwerking met marktleider Xpansiv, dat de infrastructuur voor de beurs zal leveren.
De aankondiging van een carbon creditbeurs in deze regio lijkt snel op een kippenfokker die aankondigt veganist te worden, maar moet worden gezien als onderdeel van het grotere plan van Saudi Arabië om over te gaan naar een duurzame economie. Het lijkt er steeds meer op dat het menens is en het wordt daarom fascinerend om te volgen welk marktaandeel de Saudi’s kunnen veroveren in de wereldwijde carbon creditmarkt, die door Morgan Stanley in 2030 op honderd miljard dollar wordt geschat.
Tot slot: in mei in Nederland en Singapore
Ter afsluiting een persoonlijke noot in de tweeënvijftigste editie van deze nieuwsbrief. Terugblikkend op afgelopen jaar valt op dat ik veel schrijf over marktontwikkelingen en investeringen, terwijl ik dertig jaar geleden juist begon als ondernemer.
Doordat ik niet langer een bedrijf leid, wat bij mij altijd resulteerde in hardlopen met oogkleppen richting een stip aan de horizon, heb ik de mogelijkheid om verschillende ondernemers te begeleiden en waar mogelijk te helpen met investeren.
Sinds ik deze nieuwsbrief begon, heb ik regelmatig van lezers een vriendelijke uitnodiging gekregen om bij te praten over mogelijk gezamenlijk investeren. Dat ben ik van plan om komende maand te gaan doen; ik ben in mei in Nederland en in Singapore. Als je interesse hebt om meer te horen over de projecten die ik steun, altijd gericht op duurzaamheid en een grote internationale markt, dan hoor ik graag van je.
Hartelijke groet, fijne zondag en tot volgende week!
Deze week vonden twee schijnbaar onvergelijkbare congressen plaats: het Singaporese staatsfonds Temasek organiseerde EcoSperity in Singapore en in het verzonken Dubai werd Token 2049 gehouden, het halfjaarlijkse feestje van de cryptofans. In Dubai ging het vooral over Bitcoin en in Singapore over koolstofkredieten, carbon credits. Twee ondoorzichtige, matig gereguleerde markten die vanwege hun onmiskenbare nut toch miljarden van investeerders aantrekken.
De week van de Bitcoin-halving tijdens de GenZero klimaatconferentie
Zelf was ik in Singapore bij de Climate Summit 2024, onderdeel van EcoSperity, georganiseerd door Temasek-dochter GenZero, dat met vijf miljard dollar probeert investeringen te doen die klimaatverandering tegengaan. Het ging bij deze klimaatconferentie afgelopen week vaak over de twijfel die in de ‘climate tech-sector‘ is ontstaan over de kwaliteit van carbon credits sinds The Guardian en Die Zeit er vorig jaar vernietigende artikelen over publiceerden.
In plaats van fossiele brandstoffen uit te faseren, zijn er jaren verloren gegaan en is enorm veel geïnvesteerd in de vage koolstofcompensatieschema’s die koolstof verhandelen, beperken en opvangen, zonder de CO2-uitstoot die zorgt voor de klimaatopwarming daadwerkelijk te verminderen.
De vrijwillige markt voor carbon credits (voluntary carbon market, VCM) is naar schatting zo’n twee miljard dollar per jaar groot en bestaat uit een complex netwerk van ontwikkelaars, registers, handelaren, makelaars en investeerders, waardoor het lastig is om de effectiviteit van compensatieprojecten vast te stellen.
Een dor park verwijdert geen CO2
Eerder trok komiek John Oliver, de Engelstalige tegenhanger van Arjen Lubach maar dan met slechter haar, in zijn show Last Week Tonight fors van leer tegen de luchtfietserij in carbon credits die vooral was ontstaan na COP21, de klimaatconferentie in Parijs. Daar spraken in 2015 bijna tweehonderd landen af dat carbon credits het belangrijkste instrument zijn om de opwarming van de aarde te beperken tot anderhalve graad.
Ik was een aantal dagen aanwezig bij COP21 in Parijs en heb toen uren geluisterd naar experts die uitlegden hoe het ‘beperk en verhandel’-systeem zou gaan leiden tot minder CO2-uitstoot, maar begreep er weinig van. Helaas terecht, want uit onderzoek blijkt dat bosbouwcompensatieprojecten, goedgekeurd door ‘s werelds grootste certificeringsinstanties en gebruikt door Disney, Shell, Gucci en andere grote bedrijven, grotendeels waardeloos zijn en de opwarming van de aarde zelfs kunnen verergeren.
De recente kritische mediageluiden hebben veel effect gehad, want de tijd dat een leipe dictator een dor park kon aanwijzen waarvan vervolgens de niet bestaande carbon credits meerdere keren werden verkocht aan bijvoorbeeld een niets vermoedende Europese boerenleenbank, waarna de bomen alsnog werden gekapt en het hout verkocht, lijkt voorgoed voorbij.
Er heerst brede consensus dat compensaties uitsluitend emissies moeten compenseren die onmogelijk te vermijden zijn. De focus moet echter liggen op manieren om CO2 blijvend uit de atmosfeer te halen, want alleen beperking van uitstoot is niet genoeg. Projecten die CO2 permanent verwijderen leveren geen carbon credits op, maar de veel relevantere carbon removal credits.
Juist door het ontstaan van carbon removal credits is de verwachting van onder andere Morgan Stanley dat de markt van carbon credits in 2030 zal zijn vervijftigvoudigd naar honderd miljard dollar. De gedachte is simpel: koolstof wordt steeds duurder, want fiscaal zwaarder belast, hetgeen in combinatie met hogere kwaliteit carbon removal credits zal leiden tot veel meer vraag tegen een hogere prijs, die wordt opgelegd door overheden.
Met excuses voor alle afkortingen, want mensen in deze tak van sport zeggen liefst dat hun lupa in de liboza zit in plaats van lunchpakket in de linkerbovenzak, maar goede voorbeelden van carbon removal projecten zijn:
Bio-energie met afvang en opslag van koolstof (BECCS): Deze technologie vangt CO2-uitstoot van biomassacentrales af en slaat deze ondergronds op.
Directe Luchtcaptatie (DAC): Dit zijn technologieën die koolstofdioxide rechtstreeks uit de lucht afvangen. De opgevangen koolstof kan vervolgens ondergronds worden opgeslagen of worden gebruikt voor de productie van koolstofarme brandstoffen.
Oceaan fertilisatie, of oceanische bemesting (OF): Oceanische bemesting omvat het toevoegen van voedingsstoffen, meestal ijzer, aan de oceaan met het doel de groei van fytoplankton te stimuleren; en voor wie net als ik niet geheel thuis is in de magische wereld van fytoplankton, dat zijn microscopische zeeplanten die koolstofdioxide opnemen door fotosynthese. Wanneer dit fytoplankton sterft en naar de oceaanbodem zinkt, kan het de vastgelegde koolstof meedragen en deze voor lange perioden opslaan.
Hoewel er nog meer onderzoek moet worden gedaan naar mogelijke lange termijn effecten van oceaan fertilisatie, lijkt dit een zeer goedkope en effectieve manier om koolstof te verwijderen en klimaatopwarming tegen te gaan.
Voor wie meer wil weten over de noodzaak van carbon credits en de problematiek rond de kwaliteit ervan, heb ik dit artikel geschreven met korte samenvattingen van zeven relevante publicaties van ondermeer Morgan Stanley, Harvard Business Review en S&P Global.)
Bron: IEA
Hoe realiseren en financieren we CO2 opvang?
Bedrijven richten zich, met het naderen van hun streefdata voor ‘net zero’-emissies, steeds meer op carbon credits om hun doelstellingen te behalen. Op dit moment is de markt voor carbon credits met eerder genoemde twee miljard dollar wereldwijd echter veel te klein om de volledige impact van bedrijven op het milieu te verkleinen.
Het kwam in eerste instantie vreemd over dat juist Sharp, die de miljarden beheert van twee van ‘s werelds grootste investeerders, een oproep doet aan andere bedrijven om ontwikkelaars van klimaattechnologie te financieren. Maar ze had een punt, dat werd geïllustreerd door Henrik Wareborn van het duurzame brandstoffentechnologiebedrijf Velocys.
Wareborn sloot een liefst 15-jarige afnameovereenkomst met Southwest Airlines. Deze overeenkomst werd al in november 2021 getekend, jaren voordat Velocys’ bioraffinaderij commercieel brandstof gaat leveren. Southwest Airlines financiert dus feitelijk de creatie van klimaat-technologie die het zelf gaat gebruiken.
Sharp noemde als tweede voorbeeld een miljardenlening van het Amerikaanse Department of Energy aan Monolith, een bedrijf in schone waterstof en materialen dat door Decarbonization Partners werd gefinancierd. Met dit geld kon Monolith zijn productiefaciliteiten in Nebraska uitbreiden en Michelin en Goodyear, twee van ‘s werelds grootste bandenfabrikanten, als klanten verwelkomen.
“Dit is een voorbeeld van hoe bedrijven ook een rol kunnen spelen, niet door het project zelf te financieren, maar door het project veiliger en investeerbaarder te maken via dit soort afname-overeenkomsten.” aldus Sharp. Investeerders zullen immers sneller investeren in een startup die al omzetgaranties heeft van multinationals.
Tesla haalde in 2023 1.8 miljard dollar omzet uit carbon credits
De Amerikaanse giganten Apple, Tesla en Salesforce lopen ieder op eigen manier voorop bij het gebruik van carbon credits. Apple maakte door gebruik van carbon credits de Apple Watch het eerste ‘carbon neutrale’-product.
Tesla haalde bijna 1.8 miljard dollar omzet uit carbon credits in 2023
Tesla verkoopt zelfs carbon credits, vorig jaar voor een recordbedrag van liefst 1.8 miljard waarmee de totale omzet die Tesla sinds 2009 behaalde uit carbon credits uitkwam op bijna negen miljard dollar.
Tot mijn ontzetting bekende Salesforce’s Chief Impact Officer Suzanne DiBianca dinsdag tijdens de Climate Summit dat de markt van carbon credits nog zo in de kinderschoenen staat, dat het bedrijf na aankoop van carbon credits als transactiebewijs PDF-jes ontvangt met als het meezit nog een paar spreadsheets. Hierbij gebruikt elk register (zoals Verra, Gold Standard of American Carbon Registry) ook nog eens een eigen classificatiesysteem van carbon credits, waardoor standaardisering en vergelijking moeilijk, zo niet onmogelijk wordt.
Drie aanbevelingen uit Oxford
Een multidisciplinair team van de universiteit van Oxford publiceerde onlangs een vernieuwde versie van hun carbon credit handleiding voor bedrijven, genaamd de Oxford Offsetting Principles ‘flagship guidance’ – duidelijk geen tips van de LTS Zwak- en Wisselstroom uit Lutjebroek.
Geef prioriteit aan het verminderen van uw directe en indirecte emissies: verminder de noodzaak tot compensatie.
Zorg voor de integriteit van koolstofcredits: credits moeten worden gemeten, gerapporteerd, geverifieerd en correct worden verantwoord. Investeringen die credits genereren, moeten aantoonbaar leiden tot additionele resultaten die niet zouden zijn gerealiseerd zonder die investering, een laag risico op terugval hebben en negatieve impact op mens en milieu vermijden.
Zorg voor transparantie – Maak uw huidige emissies, boekhoud- en verificatiepraktijken, doelstellingen en transitieplannen om netto-nul te bereiken openbaar, evenals het type credits dat u gebruikt, uw selectieproces en de verificatieprocessen die aan de credits zijn gekoppeld.
Je voelt het al aankomen: er is voorzover mij bekend vrijwel geen bedrijf in de wereld dat zich aan deze aanbevelingen houdt. Juist het openbaar maken, de derde aanbeveling, zou wettelijk vereist moeten worden, net zoals jaarcijfers moeten worden gepubliceerd.
Een wereld te winnen voor blockchain
Uiteraard moeten bedrijven zelf zorgdragen voor het verminderen van hun emissies. Maar juist bij het vastleggen, rapporteren en verantwoorden kunnen de transparantie en ‘onveranderlijkheid’ (immutability in blockchainspeak) van blockchain van cruciale waarde zijn voor het gehele carbon ecosysteem.
Het belangrijkste is dat de bron, de ‘veroorzaker’ van de CO2 verwijdering, helder zichtbaar is en de verwijdering permanent is. Door het juiste gebruik van blockchaintechnologie kan een markt ontstaan waarbij, om een eerder genoemd voorbeeld aan te halen, luchtvaartmaatschappijen de ontwikkeling van sustainable aviation fuel (SAF) voorfinancieren, zoals Velocys wordt betaald door Southwest Airlines. Dan hoeven overheden niet in te springen en alleen de druk opvoeren door belasting op koolstofuitstoot te verhogen.
Crypto ontmoet klimaat
Recent werd de VN-klimaatconferentie COP28 gehouden in Dubai, waar deze week crypto-congres Token 2049 plaatsvond. Terwijl tegelijkertijd de Ecosperity Week in het iconische Marina Bay Sands in Singapore werd georganiseerd, waar in september, niet geheel toevallig vlak voor de Formule 1 race, de Aziatische editie van Token 2049 wordt gehouden. Wellicht onderstreept het feit dat crypto-events plaatsvinden op dezelfde plek als klimaatconferenties, dat het niet zulke verschillende werelden zijn als vaak wordt gedacht.
Klimaat speelde overigens een grote rol tijdens de dagen voorafgaand aan Token 2049, toen aanhoudende regenbuien in de Golfregio zorgden voor enorme overstromingen in Dubai en het luchtverkeer grote problemen ondervond. Ook de voorbereidingen op Token 2049 vielen letterlijk in het water met overstroomde beursstands, maar het evenement vond zonder verdere grote problemen plaats.
Symbolisch halving moment
Het was bijna symbolisch dat de meest recente Bitcoin halving vrijdag plaatsvond tijdens Token 2049. Het Zeeuws-Turkse crypto-icoon Meltem Demirors legde op CNBC uit waarom de halving belangrijk is.
Terwijl de aandacht bij de halving uiteraard gericht is op de verwachte prijsstijging van Bitcoin, die al spectaculair was sinds de Bitcoin ETF’s ruim tien miljard dollar van beleggers aantrokken dit jaar, heeft de halving ook een interessant ‘energie-effect’.
Doordat de miners van Bitcoin na de halving minder verdienen, zal opnieuw sterk worden gekeken naar de kosten. Hierdoor is de verwachting, aldus Demirors, dat miners op zoek zullen gaan naar lagere energiekosten, naar meer duurzame energie en tevens hun machines zullen aanzetten tijdens daluren op het energienetwerk. Hopelijk wordt daarmee de CO2 uitstoot van Bitcoin verminderd.
Demirors wijst erop dat het ongebruikelijk is dat Bitcoin een nieuw hoogtepunt bereikte in maart, vlak voor de Bitcoin-halving, terwijl bij de laatste twee halvings het nieuwe hoogtepunt van Bitcoin negen tot twaalf maanden na de halving werd bereikt. Daarom betwijfelt ze of Bitcoin, zoals velen verwachten, snel door zal stijgen naar een nieuwe recordkoers richting de honderdduizend dollar.
Van iets grotere afstand bezien is het belangrijk om de bewegingen van het hele grote geld te volgen. Dan valt op dat BlackRock, ‘s werelds grootste investeerder met tien biljoen (tienduizend miljard) dollar belegd vermogen, heel actief is geworden op beide markten: Bitcoin en carbon removal technologie.
Hierbij een overzicht van interessante publicaties over carbon credits, met vermelding van de auteurs, datum en een samenvatting. Het is de bedoeling dit document regelmatig te verversen met nieuw materiaal en door de tijd ingehaalde publicaties te verwijderen.
author: S&P Global, Roman Kramarchuk and Marie-Louise du Bois
date: March 13, 2024
summary: In 2024, we expect carbon compliance expansion alongside reflection on the voluntary carbon market.
highlights:
COP28 failed to deliver expected progress on Article 6 of the Paris Agreement on climate change, which sets out the principles for international carbon markets.
Consequently, the voluntary carbon market is regrouping around the question of quality, which affects issuance, retirements and price trends.
Simultaneously, national carbon compliance programs are expanding around the globe.
In time, these two markets may converge — particularly if there is agreement on Article 6 at COP29.
summary: A recent report conducted by The Climate Board found that 93% of respondents who developed and set Scope 3 targets are facing critical challenges in reaching their goals. Further, while 70% of global firms acknowledged that the use of carbon credits would likely increase the likelihood that they’d set or maintain their climate targets, only a mere 41% had taken tangible actions to purchase carbon credits as part of their carbon reduction strategies in the past two years. This report helped inform the release of VCMI’s additional guidance to its Claims Code of Practice (November 2023), particularly the evolution of VCMI Claims, which bring confidence and credibility to the voluntary carbon market.
summary: With the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) concluding that it will be difficult (and in some cases impossible) to reduce emissions to zero in certain sectors,several hundred million tonnes of CO2 will need to be removed from the atmosphere to decarbonize the global economy. The voluntary carbon markets are expected to play a critical role in this regard over the next decade and beyond.
summary: The urgency of climate action is clear, and carbon markets are an efficient way to accelerate decarbonisation. The first Global Stocktake has confirmed that we are not on track for a 1.5°C world. Despite ambitious net-zero pledges covering 88% of global emissions and 92% of global gross domestic product (GDP), emissions continue to rise, and a significant emissions gap has persisted. Putting a price on carbon will provide a strong economic incentive to reduce emissions, and by implementing carbon pricing in the form of carbon markets, finance can be channeled to the most cost-effective abatement opportunities while supporting flexibility, scalability, and innovation.
The voluntary carbon market (VCM) supports additional abatement and channels finance into critical areas that lack funding. While compliance markets can be effective, implementation of a high-ambition carbon tax or emissions trading system (ETS) is often difficult due to political and economic considerations. The VCM therefore helps to support decarbonisation in sectors beyond the reach of compliance schemes. Projects that monetise carbon credits through the VCM can use carbon revenues to protect nature, conserve biodiversity, and support sustainable development.
Carbon markets are at a critical inflection point. They need to scale up rapidly, but multiple pain points are holding them back. Recent macroeconomic conditions, combined with increased global scrutiny and a lack of regulatory clarity, have significantly dampened demand. This uncertainty is particularly pronounced around Article 6 and its implications for national commitments. Furthermore, variability in credit quality and a lack of standardisation have exacerbated these challenges, impeding the market’s growth and credibility.
A multi-pronged strategy is required to unlock the full potential of carbon markets. This includes providing clear guidance on the usage of credits, aligning market participants on quality benchmarks, enhancing market transparency and liquidity, and garnering government support.
We do not want a large-scale low-integrity market, but we also do not want a small-scale high-integrity market. We see several key areas where more attention is required in the short term:
• Evolve the discourse on supply-side quality. There needs to be a better understanding of what constitutes ‘quality’ in carbon markets. The misconception that some project types are inherently higher quality needs to be dispelled (i.e. removals are better than reductions, tech-based are better than nature-based solutions). The industry needs to shift away from discussing quality in general to specific quality considerations.
• Provide pragmatic incentives for corporate carbon credit use. It is clear that corporates will not move at scale if only motivated by charity. The system should provide the appropriate incentives to encourage greater participation from corporates. Having quality controls is important, but it must be balanced with pragmatism.
• Leverage technology to build a robust and scalable market. Legacy systems in carbon markets, such as analogue registration processes, can be improved greatly by digitalisation. Technology is a critical lever to scale the market, enhancing interoperability between the various emerging systems while safeguarding rigour. The future of carbon markets hinges on seeking common ground. Improvements in methodologies, harmonisation of standards, and advancements in technology can help carbon markets to evolve into robust, effective instruments that contribute significantly to our climate goals. This evolution can also improve support for biodiversity conservation and sustainable livelihoods. Collaboration among governments, corporations, and market participants is essential to bring about the evolution of carbon markets and to deliver impact at scale.
abstract: Achieving net zero requires rapid development of technologies such as low-emissions hydrogen, sustainable aviation fuels (SAF), and direct air capture and storage (DACS). The IEA and GenZero report explores how carbon credits can incentivise their deployment.
Massive scaling-up is needed: low-emissions hydrogen production needs to jump from almost zero today to 70 million tonnes by 2030; SAF’s share of final energy consumption in aviation needs to rise from close to zero today to around 11% by 2030; and annual removals of CO2 via DACS need to reach almost 70 Mt CO2 in 2030, from almost zero today. Investment must also increase dramatically. Governments can unlock investment through a mix of policies and financing instruments. Carbon credits can play an important role, especially in attracting private capital and accelerating technology adoption.
Carbon credits cannot bridge the investment gap on their own, and governments and the private sector need to develop strategies to create the right enabling environment for investments. Moreover, the current low availability of crediting methodologies hinders the generation of carbon credits from low-emissions hydrogen, SAF and DACS, but the landscape is shifting. A coalition of stakeholders should develop clear guidance on emissions accounting, and efforts to get better data on emissions are necessary to provide the foundation for such guidance.
author: Varsha Ramesh Walsh and Michael W. Toffel (Harvard Business Review)
date: December 15, 2023
summary: Many companies have begun to look into credits to offset their emissions as a way to support their net zero goals as their target years get closer and closer. As it stands, the carbon credit market is too small to bear the brunt of reducing companies’ impacts on the environment. However, the voluntary carbon market has the potential to drive billions of dollars over the coming decade into climate solutions. Here, the authors offer a primer for leaders to learn about the carbon credit market. What’s the best way to participate in the market? Which types of credits are considered to be the highest quality, and thus carry the least reputational risk? Who are the players when it comes to standards and regulation? The authors answer these questions and outline the characteristics of high-quality carbon credits
Welkom bij de vijftigste editie van deze nieuwsbrief, waarin ik geheel indachtig de Koot en Bie-klassieker ‘maar genoeg over mezelf, wat vind jij van mijn haar?’ uitgebreid wilde terugblikken, navelstaren en vooruitblikken. Toen drukte er een ayatollah op een paar knoppen, waardoor zelfs de aankondiging van mijn nieuwe podcast moet wijken voor de gevolgen van wereldnieuws. Want als er iets is waar ik in uitblink, dan is het wel bescheidenheid.
Oorspronkelijk wilde ik het deze vijftigste editie vooral hebben over de definitieve doorbraak van crypto, hetgeen licht ironisch is omdat na de Iraanse aanval op Israël juist Bitcoin en Ethereum de grootste daling in een jaar beleven.
Iron Dome redt de markten
Cryptohandel stopt nooit dus terwijl Wall Street weekend viert, kelderen BTC en ETH
In bovenstaande koersgrafiek van de laatste vijf dagen valt de daling van de cryptos vooral op, omdat het aandeel Microsoft en de S&P 500, die ik er ter vergelijking in heb opgenomen, sinds vrijdag stilstaan. De kans is groot dat wanneer Wall Street morgen opent, de markt over de eerste schrik heen is en de aandelenmarkten minder zullen dalen dan de cryptomarkt dit weekend. Ook omdat Israëls Iron Dome goed stand houdt, zoals Wired uitlegt.
Als de Iraanse leiders het verfoeide westen harder wilden raken, dan hadden ze moeten aanvallen op een dag dat Wall Street open was. Nu krijgen vooral Bitcoin en Ethereum ervan langs, met in hun kielzog alle altcoins.
Voor wie de cryptomarkt in een oogopslag wil volgen is de top 100 grootste stijgers en dalers altijd handig. Daarin valt onderscheid te maken tussen de ‘hitlijst’ binnen de top 100 grootste cryptos gemeten naar marktwaarde; of voor de echte waaghalzen het overzicht van alle munten. Het is niet ongebruikelijk om daarin, zoals vandaag, een stijger te zien van 32951% (dit is geen tikfout) zoals Polis of een daling van 98% zoals NTD doormaakt.
Alleen hebben dat soort muntjes niets te maken met investeren of innovatie, dus verwacht hier geen aandacht voor de nieuwste memecoins of andere gekkigheid. Dat zijn de cryptovarianten van roulette of gokmachines, alleen met nog slechtere kansen. Blockchaintechnologie biedt bijzondere mogelijkheden, vooral wanneer gecombineerd met een decentrale structuur zoals Bitcoin, helaas blijven die aspecten meestal onderbelicht door alle ongein in crypto.
Nieuw: Crypto Spotlight 9
De beste cryptos in de laatste maand verslaan techaandelen, maar let op de enorme koersverschillen in de beste negen cryptos!
Origineel idee: een podcast
Er zijn schijnbaar tussen de drie en vijf miljoen podcasts in de wereld, dus hoog tijd om er eentje aan toe te voegen. Geen angst voor het herkauwen van mijn gewauwel in audiovorm: ik doe dit niet alleen. Ik ga de podcast samen maken met een succesvolle ondernemer die zijn sporen ruimschoots heeft verdiend in online media en e-commerce.
Het aardige is dat hij zijn startup begon terwijl hij nog studeerde, maar na de verkoop van zijn bedrijf juist besloot om eerst bij een scale up (zo noemen alleen Nederlanders grotere startups) en later in de corporate wereld te gaan werken om zijn ervaring te verbreden. Deze unieke combinatie biedt een bijzonder perspectief op de technologie van vandaag en morgen.
Mijn mede-presentator is ook nog eens expert op het gebied van cryptovaluta en auteur van een toonaangevend werk over dit onderwerp. Zijn expertise stelt hem in staat om analyses te maken en voorspellingen te doen, waaraan we hem ook gaan houden.
We willen wekelijks een poging wagen om het technieuws te analyseren en iets verder te kijken dan de waan van de dag. Verwacht geen beschouwingen over het aantal megapixels op de nieuwe iPhone of de kloksnelheid van een Nvidia GPU. Wat wij willen bespreken is: hoe reageren Microsoft en Google als Amazon zijn AWS nog aantrekkelijker maakt voor AI-startups? En wat betekent dat voor je als je werkt bij een startup, of juist bij een grote corporate, die al deze technologie op zich af ziet komen?
Weescht gewaarschuwd
Het feit dat we een nieuwsbrief en een podcast maken over technologie en innovatie, toont al aan dat we de pretentie hebben om er iets zinvols over te kunnen verkondigen. Maar het is leuker om die pretentie meetbaar te maken.
Daarom gaan we ieder een beleggingsportefeuille aanleggen, die zal bestaan uit een mix van techaandelen en cryptomunten. (Hoewel één van ons zo laf is, of verstandig, om er ook een indexfonds in op te nemen.) In elk geval gaan we wekelijks de score bijhouden.
We gaan proberen samen slimmer te worden. Heel graag krijgen we van lezers en luisteraars suggesties, opmerkingen en vragen om op te reageren. Maar wat we in elk geval niet gaan doen is tips of adviezen geven. Onthoud dit motto: ‘lees de nieuwsbrief en beluister de podcast, maar luister nooit naar ons.’
De pijlsnelle reactie van de markten op de ontwikkelingen in het Midden-Oosten dit weekend onderstreept wel dat we ook een soort alert-functie moeten aanbieden. Denk aan een bericht als één van ons zijn beleggingsportefeuille aanpast omdat hij een koerswijziging van meer dan tien procent verwacht. Maar nogmaals; dat is dan geen beleggingsadvies.
Heb je tips, adviezen of waarschuwingen? Ik hoor het graag via mail of in een reactie op LinkedIn, waar deze nieuwsbrief in het Engels verschijnt.
Ik eisch wel make up voor elke podcast, zoals hier in Singapore tijdens de ATX Summit 2023.
AI-onderzoeker dr. Andrew Ng wordt lid van de RvC van Amazon en vervangt daar ex-MTV CEO Judy McGrath. Het onderstreept dat de AI-oorlog vooral een slag om toptalent is geworden, nadat Microsoft onlangs voormalig Google DeepMind oprichter Mustafa Suleyman binnenhaalde. Daarmee is Google gelijk de verliezer van de week, want het is opvallend dat beide ex-Googlers nu bij AI-concurrenten Amazon en Microsoft zitten.
Daarnaast toont het aan dat Amazon weinig waarde hecht aan iemand met een media en marketing-cv zoals McGrath, maar liever een technisch toptalent binnenhaalt. De nerds winnen de oorlog van de hippe mediamensjes.
Ng was eerder mede-oprichter van het Google Brain project en oppertechneut bij de Chinese internetgigant Baidu. Zijn nieuwsbrief The Batch is een aanrader en ook zijn presentaties bij TED en Stanford zijn boeiend voor iedereen met interesse in de mogelijke invloed van AI op de samenleving.
Ng heeft de gave om complexe onderwerpen zoals AI op een heldere en zelfs aanstekelijke wijze uit te leggen. Bij zijn presentatie vorig jaar in Singapore heb ik foto’s gemaakt van bijna elke slide, hoe lelijk die ook waren en in veel te klein lettertype, omdat Ng op een heldere manier veel informatie weet te visualiseren.
‘Voor $699 en $24 per maand belooft deze draagbare computer je te bevrijden van je smartphone. Er is alleen één probleem: hij werkt gewoon niet.’
The Verge schreef een oprechte, maar vernietigende recensie over de de AI-speld waarover ik in november schreef:
‘De hele presentatievideo is interessant om te bekijken, maar misschien niet om de redenen die de oprichters hopen. Allereerst snap ik niet waarom je een apparaat van $699 zou kopen dat weinig meer kan dan een smartphone, die iedereen altijd al bij zich heeft en niet gaat vervangen met een AI-speld. Om mee te livestreamen dan, vanaf je borstkas? Dat is vooral leuk voor zelf kickende mountain bikers en Hamas-leden.’
En nu blijkt dat ding het niet eens te doen, voor zevenhonderd dollar plus maandabonnement. Ik geloof ook nog steeds niet in de slimme bril, zoals die van Meta. Ik heb al een bril en zou er het liefst van af zijn! Maak liever mijn horloge slimmer, als mogelijke vervanger van de smartphone.
Ken Kantzer is CTO van startup Truss en deelde interessante ervaringen van het op grote schaal werken met ChatGPT. Eén conclusie sprong eruit, bij het testen van allerlei soorten prompts: ‘Nou, het is gek dat de kwaliteit en generalisatie van GPT kunnen verbeteren als je vager bent.’ Vaag is goed in AI.
“Mensen zijn er allemaal voor bedoeld om met elkaar te kunnen opschieten. Online media met alleen tekst hebben ons de waanidee gegeven dat mensen niet met elkaar kunnen opschieten, maar eigenlijk kan iedereen wel met elkaar overweg.”
Aldus Naval Ravikant, oprichter van Angellist, die Airchat begon samen met Tinder’s Brian Norgard.
Ik heb het nog niet kunnen uitproberen, maar hoor graag reacties van mensen die wel al zitten te Airchatten. Ik ben geen fan van de naam, maar alles beter dan Air X of X Air.
In 1991 wilde ik als student tijdens mijn stage een sportweekblad beginnen genaamd Sportweek. Er was slechts één uitgever matig geinteresseerd: Maarten van den Biggelaar, eerder oprichter van discotheek Dansen bij Jansen en het zakenblad Quote. Na een rondgang van maanden langs mediaplanners en reclamebureaus was duidelijk: er was nul belangstelling.
Gedesillusioneerd vertrok ik voor een uitwisseling naar San Francisco, waar ik voor het eerst in aanraking kwam met internet. Vergeet Philips, IBM, TNO: terug in Nederland was Van den Biggelaar de enige die inzag dat internet een massamedium zou worden en hij werd onze eerste investeerder in Planet Internet.
Hoge snelheidstreinen zijn een uitstekend alternatief voor korte vliegreizen; sneller, goedkoper en duurzamer. Ik zou niet tegen hem wedden en denk dat Van den Biggelaar met dit treinenplan op het goede spoor zit – excuus, ik kon het niet laten. Oh, en Sportweek, daarmee begonnen een aantal journalisten een paar jaar later, blijkbaar zonder eerst de reclamewereld te hebben gevraagd naar interesse. Het ging snel ter ziele.
Conan O’Brien kwam naar Hot Ones met zijn eigen arts, of was het zijn dealer?
Binnen twee dagen is deze video al bijna vijf miljoen keer bekeken: komiek Conan O’Brien was te gast in de populaire YouTube serie Hot Ones, waarin gastheer Sean Evans en een gast kippenvleugels eten met steeds hetere saus.
De truc ligt in de combinatie van de verbluffend goede voorbereiding van Evans, met de totale ontzetting van zijn gasten die hun PR-praat lastig kunnen volhouden onder de zweet- en pijnaanvallen. Het is een soort gespiegelde versie van waterboarden.
Tenminste, tot O’Brien vrijdag te gast was en zelfs besloot uit de heetste sausflessen te drinken. Gevraagd naar zijn bekendheid met gekruid eten, antwoorde O’Brien vooraf:
“Ik ben opgegroeid in een Iers-katholiek gezin in Boston. Ik heb nog nooit kruiden gezien totdat ik ongeveer 52 jaar oud was.”
